بار دیگر برخورد قهرآمیز و غیرقابل فهم با کولبران، فاجعه آفرید. ضمن عرض تسلیت به خانواده‌های داغدار جانباختگان و ادای احترام و طلب آمرزش برای همه انسان‌های شریف و سختکوشی که در فقدان فرصت‌های مناسب شغلی، بعضاً به‌رغم برخورداری از مدارج علمی بالا، در مسیر کولبری به‌مثابه تنها راه موجود برای امرار معاش خانواده‌هایشان جان باختند، لازم می‌دانیم موارد زیر را با جامعه، کنشگران و متولّیان‌ امر در میان گذاریم:

١- حق حیات توأم با کرامت، ابتدایی‌ترین و خدشه‌ناپذیرترین حق هر انسانی است و نخستین تکلیف حاکمیت‌‌ها در هر کشوری پاسداشت آن است. شلیک مرگبار به حیات انسان‌ها – به‌فرض ارتکاب خطا و حتى جرم - غیر قابل توجیه است و زیبنده هیچ نظامی نیست.

٢- تکرار این رویدادهای تلخ در شکل‌های مشابه و در مناطق حسّاس‌ هویّتی‌ کشور، نشانه ناکارآمدی در شناسایی کانون مشکل و فقدان رویکرد راهبردی در جهت حل آن است. طراحی یک رویّه‌ کارساز و قابل اجرا مسؤولیت‌ ذاتی نهادهای مرتبط در این حوزه است.

٣- مرز برای مرزنشینان می‌تواند یک فرصت ارزشمند باشد. کوتاهی در مدیریت حکیمانه و دوراندیشانه مرزها، این پتانسیل ارزشمند را به تهدید تبدیل می‌کند. روا نیست مرزنشینان سربلند، وظیفه پاسداری از مرزها را داشته باشند، اما از حدّاقل‌های اقتصادی مرزنشینی، آن هم با این کیفیت دشوار و نافی کرامت بی‌بهره گردند و نه‌تنها نتوانند از آن نان فراهم کنند، بلکه جان خود را نیز بر سر آن ببازند.

٤- تأکید روشن همه ارکان نظام و شخص مقام معظم رهبری در جایگاه فرمانده کل قوا بر ضرورت پرهیز از برخورد قهرآمیز و خشونت‌بار، تکلیف همه نیروهای میدانی را، اعم از نظامی و امنیتی روشن نموده است. تداوم این‌گونه برخوردها و به خاک و خون کشیدن کولبران با رهنمودهای موصوف و الزامات حکمت و مصلحت در زمامداری در تضاد آشکار است.

٥- حفظ آرامش و خویشتنداری، مقدمه ضروری به نتیجه رساندن اعتراضات مدنی و احقاق حقوق پایمال شده است. در این زمینه شهروندان و نهادهای متولّی‌ مسؤولیت‌ مشترک دارند و امید می‌رود گام‌های آینده در فضایی عقلانی در جهت پیگیری مطالبات برداشته شود.

٦- از دولت محترم انتظار می‌رود در جهت تحقّق‌ توسعه متوازن، زمینه ارتقای مناطق کمتر برخوردار را بیش از گذشته فراهم نماید و بازارچه‌های مرزی را در جهت رونق اقتصاد محلّی‌ و بهبود شاخص‌های توسعه سامان دهد.

جماعت دعوت و اصلاح

۹۶/۰۶/۱۶